با توجه به درس سفر به اعماق زمین کتاب علوم، دانشآموزان پایهی ششم -کلاس ستاره و بهاره- با کمک آموزگاران خود، خانم اسمعیل خانیان و خانم محرابی، ماکت لایههای زمین را ساختند.
زمینشناسان، ساختمان درونی زمین را به صورتهای زیر معرفی کردهاند :
الف) از دیدگاه شیمیایی: در این دیدگاه، ترکیب شیمیایی و کانیشناسی مواد سازندهی لایههای درونی زمین مورد بررسی قرار میگیرندکه بر این اساس به سه لایه: پوسته (Crust)، گوشته (Mantel) و هسته (Core) تقسیمبندی میشوند.
پوسته: به بالاترین لایهی کرهی زمین که بهصورت قشر نسبتاً نازکی گوشتهی زمین را دربر گرفته است، پوسته میگویند. پوستهی زمین به دو بخش قارهای و اقیانوسی تقسیم میشود.
گوشته: این لایه در زیر پوسته قرار گرفته است که از طریق ناپیوستگی موهو از پوسته جدا میشود و تا عمق حدود ۲۹۰۰ کیلومتری ادامه دارد. چگالی گوشته از پوسته بیشتر است.
هسته: این لایه، داخلیترین لایهی زمین است که از طریق ناپیوستگی گوتنبرگ از گوشته جدا میشود و تا مرکز زمین (عمق Km6368) ادامه دارد.
ب) از دیدگاه فیزیکی: در این دیدگاه، خواص فیزیکی مانند حالت مواد (جامد، خمیری و مایع) و تراکم لایههای تشکیل دهندهی زمین مورد بررسی قرار میگیرد که بر این اساس به پنج لایه: سنگ کره (Lithosphere)، خمیر کره (Astenosphere)، گوشتهی زیرین (Lower Mantel)، هستهی خارجی (Outer Core) و هستهی داخلی (Inner Core) تقسیمبندی میشوند.
سنگ کره (Lithosphere): سنگ کره، شامل پوسته بهعلاوهی بخش جامد و فوقانی گوشته میباشد که حالت فیزیکی آن جامد است و ضخامت آن حدود ۱۰۰ کیلومتر میباشد. این لایه بر روی قسمت خمیری گوشته (نرم کره) واقع شده است که در برخی از قسمتها دارای حرکت میباشد. در برخی از منابع، این بخش از زمین، سخت کره نیز ذکر شده است.
خمیر کره (Astenosphere): این بخش از کرهی زمین حالت خمیری دارد و از سنگ کره (عمق حدود ۱۰۰ کیلومتر) شروع میشود و تا عمق حدود ۳۵۰ کیلومتر ادامه مییابد. منشأ بیشتر زمینلرزهها و آتشفشانها مربوط به این لایه میباشد. در برخی از منابع این لایه را با نامهای «نرم کره» و «سست کره» ذکر کردهاند.
گوشتهی زیرین (Lower Mantel): این قسمت از زمین که حالت جامد دارد از زیر آستنوسفر (عمق حدود ۳۵۰ کیلومتر) شروع و تا مرز گوتنبرگ (عمق حدود ۲۹۰۰ کیلومتر) ادامه دارد.
هستهی خارجی (Outer Core): این لایه از زمین که حالت مایع دارد از مرز گوتنبرگ (عمق حدود ۲۹۰۰ کیلومتر) شروع و تا مرز لِمان (عمق حدود ۵۱۰۰ کیلومتر) ادامه دارد. ترکیب شیمیایی آن عمدتاً از عناصر فلزی مانند آهن و نیکل تشکیل شده است. این لایه در ایجاد میدان مغناطیسی زمین مؤثر است.
هستهی داخلی (Inner Core): این لایه حالت جامد دارد و از مرز لمان شروع و تا مرکز زمین (عمق حدود ۶۴۰۰ کیلومتر) ادامه دارد. ترکیب شیمیایی این لایه نیز همانند هستهی خارجی میباشد اما چگالی (وزن مخصوص) آن بیشتر از هستهی خارجی است.
تاریخ انتشار: 1397/09/11
شکیبا باشید...